Bottling Bourbon at Mystic Farm & Distillery

Excursion Date: January 2020

วันสัญจร: มกราคม 2563

We had an interesting Saturday volunteering as part of this weekend’s bottling crew at Mystic Farm & Distillery in Durham. We took a tour there a few months ago and Joel loved it so much that he thought it would be fun to sign up for the task. We got an offer earlier in the week and decided this would be the perfect way to start off our weekend! 😆

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาเราไปได้ประสบการณ์แปลกใหม่จากการอาสาไปเป็นลูกมือช่วยบรรจุเหล้าใส่ขวดที่ Mystic Farm & Distillery ในเมือง Durham เราไปทัวร์กันมาเมื่อหลายเดือนก่อน แล้วคุณสามีเกิดติดใจเลยไปลงชื่อไว้เป็นอาสาสมัคร อาทิตย์นี้เค้าเรียกมา พอดีว่างกันอยู่เลยได้มาลองเป็นหนุ่ม/สาวโรงงานดูซิว่าจะเป็นยังไง 😆

We woke up early and reported for duty promptly at 9 am. Once there, while waiting for the guys to finish setting up the bottling line, we got to enjoy shots of sweet and aromatic Mystic Bourbon Liqueur in their cozy lounge – such a great way to warm up for the arduous task ahead! 🤪

ตื่นกันตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ เพราะเค้าบอกว่าต้องไปถึงก่อนเก้าโมงเช้า ระหว่างนั่งรอเค้ามีเหล้าหวานอร่อยมาเสิร์ฟให้จิบกันไปพลางๆ เป็นการอุ่นเครื่องเตรียมตัวก่อนเข้าปฏิบัติหน้าที่ 🤪

They spent a few minutes explaining to us briefly about the entire process. Then, the crew was divided into different groups, each for the different tasks. Joel and I got assigned to labeling.

ก่อนอื่นเค้ามาอธิบายให้ฟังว่าขั้นตอนการบรรจุขวดเหล้ามีอะไรบ้าง จากนั้นจึงทำการแบ่งอาสาสมัครทั้งหลายออกเป็นกลุ่ม แต่ละกลุ่มก็รับหน้าที่แตกต่างกันไป เราสองคนถูกจัดเข้ากลุ่มผนึกตรา

My main task was to catch bottles coming out of the heat shrink machine, inspect them to ensure they were properly sealed, then set them on a table ready to be labeled by Joel. I thought I got an easy job, then quickly realized that it was no joke, when shrunk-wrapped bottles started to come flying out and one almost fell from the conveyor belt before I could catch it! 😳 In the end, another lady stepped in to help when we realized there was simply no way I could transfer bottles and inspect them fast enough at the rate they were coming out!

หน้าที่หลักของเราก็คือ คอยรับขวดเหล้าที่ทยอยออกมาจากเครื่อง heat shrink ที่ทำให้พลาสติกผนึกฝาขวดหดตัวด้วยความร้อน ตรวจดูว่ามันปิดสนิทเรียบร้อยรึเปล่า จากนั้นจึงย้ายไปวางบนโต๊ะเตรียมให้ Joel ติดตรา ตอนแรกนึกว่าได้งานกระจอกๆ ปรากฎว่าไม่ถึงห้านาทีเริ่มเหงื่อตก ขวดพากันเรียงแถวออกมาจากเครื่องอย่างรวดเร็วปานจรวดบิน เกือบหล่นแตกไปหลายใบเพราะรับไม่ทัน 😳 สุดท้ายต้องเรียกน้องอีกคนมาช่วย เพราะตระหนักได้ว่าไม่สามารถทำหน้าที่นี้คนเดียวได้

Joel’s job was to man Martha, the labeling machine. He would take a bottle I set out on the table, lay it on a mold, first on its back, pump the foot pedal to apply the back label, then flip over to the front to apply the front label. Towards the end, I decided catching bottles was a bit too stressful for me 😣, so I switched over to grab the readily-labeled bottle and smooth them on to get rid of air bubbles before passing it over to the boxing team instead!

ส่วนคุณสามีมีหน้าที่รับมือกับเครื่องผนึกตรา ซึ่งเค้าอุตส่าห์ตั้งช่ือซะเก๋ไก๋ไว้ว่า คุณมาร์ธา เริ่มด้วยการนำขวดที่เราวางเรียงไว้ให้คว่ำลงบนแท่นเพื่อติดตราด้านหลัง จากนั้นจึงหงายขึ้นมาติดตราด้านหน้า หลังจากเครียดกับการคอยจับขวดมาเรียงอยู่เป็นชั่วโมง 😣พอเค้าให้หยุดพักเหนื่อยเราเลยได้โอกาสขอเปลี่ยนหน้าที่มารับขวดที่ผนึกตราเสร็จสรรพเอามารูดตราให้เรียบแล้วจัดใส่กล่องแทน

After a hard day of work, we were rewarded with the fruits of our labor 😉 – a bottle each of the Heart of Mystic single-barrel bourbon whiskey, from the batch we just finished!

หลังจากที่ตรากตรำทำงานมากว่าครึ่งค่อนวัน ท้ายที่สุดเราก็ได้รับค่าเหนื่อยเป็นเหล้าเบอร์เบินวิสกี้ Heart of Mystic คนละขวด แกะกล่องมาจากที่เราเพิ่งแพ๊คเสร็จไปหมาดๆนี่เอง 😉

All in all, we had a lot of fun. Mystic seems like a really great place. These people truly love what they do and are serious about their products. They only make a few things and make them extremely well. You can really taste the quality in every sip 🥃.

สรุปแล้วเป็นวันที่สนุกสนานไม่น้อย คนที่นี่ดูจะจริงจังกับการผลิตเหล้าให้มีคุณภาพ สะท้อนให้เห็นว่าเค้ารักในสิ่งที่ทำ และสินค้าก็มีอยู่เพียงไม่กี่อย่าง แต่ละอย่างได้รับการปรับปรุงพัฒนามาอย่างดีเลิศ ของเค้าชิมแล้วรับรู้ได้จริงๆ 🥃

They also have a beautiful farm 👨‍🌾 where they grow their own wheat and corn for the distillery. They even keep their own bee hives 🐝 for the honey they use to blend into their bourbon. Speak about dedication, that’s it, right there!

ที่นี่นอกจากจะเป็นโรงกลั่นสุราแล้ว ยังมีฟาร์ม 👨‍🌾อยู่ด้านหลังที่เค้าใช้ปลูกทั้งข้าวสาลีและข้าวโพดที่เอามาใช้ในกระบวนการกลั่นเหล้าเอง แถมยังมีฟาร์มเลี้ยงผึ้ง 🐝อยู่ต่างหากเพื่อเก็บน้ำผึ้งเอามาผสมในเหล้าเบอร์เบินอีกด้วย แหมจริงจังกันขนาดนี้ มิน่าเหล้าเค้าถึงได้ออกมารสชาติกลมกล่อมไม่มีที่ติอย่างที่เห็น

Sunday Hike: Little River Regional Park

This Sunday our Winter Series Hikes group took us back to Little River Regional Park in Rougemont, which is just north of Durham. The weather couldn’t be more perfect at exactly 50 degrees. We started off on South River Loop, then took Ridge Trail to North River Loop. 

โปรแกรมเดินป่าหน้าหนาวอาทิตย์นี้พาเราไปเดินกันที่ Little River Regional Park ที่เมือง Rougemont ซึ่งตั้งอยู่ทางเหนือของเมือง Durham ไปเล็กน้อย อากาศเย็นสบายกำลังดีอยู่ที่ 50 องศาฟาเรนไฮต์ หรือประมาณ 10 องศาเซลเซียส เราเริ่มต้นกันที่รอบวงเลียบแม่น้ำตอนใต้ จากนั้นจึงไปต่อที่เส้นเชื่อมสันเขาที่นำเราไปจบที่รอบวงเลียบแม่น้ำตอนเหนือ

One unique feature of this park is that they set up this thing called Planet Walk at the start of the trail. There are pictures of all the planets in our solar system. Not only are they ordered by the actual sequence they are located in real life, but the posts for each are also separated by the distance intentionally scaled to depict how far they actually are from each other. This came in handy on the way back, when we were trying to gauge how far we were from the finish line! 😝

ที่นี่เค้ามีจัดนิทรรศการเล็กๆเรียกว่า Planet Walk ไว้ให้ดูกันเพลินๆระหว่างทาง เป็นภาพของดาวเคราะห์แต่ละดวงในระบบสุริยุปราคา ตั้งเรียงลำดับตามตำแหน่งจริง และแยกจากกันด้วยระยะห่างตามอัตราส่วนที่ย่อลงมาหลายเท่า เพื่อแสดงให้เห็นว่าแต่ละดวงอยูห่างจากกันแค่ไหนในชีวิตจริง ขากลับก็ได้รูปดาวพวกนี้แหละมาช่วยกะได้ว่าเกือบสุดทางรึยัง 😝

The trail just got renovated and they added stone paths to some of the sections to help us avoid the sloppy bits. It snaked nicely along ‘Little River’ which did not look so little this time because of recent rainfall.

ทางเดินที่นี่เพิ่งได้รับการบูรณะเมื่อไม่นานมานี้ โดยเอาแผ่นหินมาปูเพิ่มในบางส่วนเพื่อช่วยเลี่ยงจุดที่เฉอะแฉะ แม่น้ำ ‘Little River’ ที่เราเดินเลียบผ่านคราวนี้ไม่ได้เล็กสมชื่อแม้แต่น้อย เพราะพักนี้ฝนตกกระหน่ำเหลือเกิน

We clocked in at 4.87 miles, which took us a little less than 2 hours on mostly flat terrain, compared to last week’s hike.

เดินกันไป 4.87 ไมล์ หรือประมาณเกือบ 8 กิโล ใช้เวลาชั่วโมงกับ 45 นาที อาทิตย์นี้ทางไม่ค่อยชันเท่าไหร่ เลยเผาผลาญแคลอรี่ได้ไม่เยอะ ไม่เหมือนอาทิตย์ที่แล้ว

Travel Diary: Dashing Through Dallas

Trip Date: May 2019

วันที่เดินทาง: พฤษภาคม 2562

We spent our last full day in Texas touring around Dallas. Biggest thanks to our dear friends, Nat and Jerm, who provided us not only cozy accommodation with an added bonus in the form of two cuddly puppies but also chauffeur service and guided escort throughout the entire weekend. We had the best time – wish it was a longer stopover, but it just means that we’ll be due back for another visit soon! 😉

วันสุดท้ายในรัฐเท็กซัสเราไปเที่ยวกันที่เมืองดัลลัส ต้องขอขอบคุณเพื่อนรัก นัทกับเจิม ที่ต้อนรับอย่างอบอุ่น อุตส่าห์จัดเตรียมที่พักไว้รับรอง แถมมีน้องหมาสองตัวมาคอยเอนเตอร์เทน อีกทั้งยังขับรถพาเพื่อนเที่ยวสองวันเต็มๆ เสียดายที่อยู่ได้ไม่นาน ไว้วันหลังจะกลับไปเยี่ยมใหม่นะจ๊ะ 😉

As usual, we started off the day with an awesome meal at Niwa Japanese BBQ. The meat they served was melt-in-your-mouth tender and the other dishes were tasty too. Like all our other food experience here, everything was perfect from start to finish!

เราเริ่มต้นวันเสาร์ด้วยอาหารมื้ออร่อยกันเช่นเคยที่ร้าน Niwa Japanese BBQ เนื้อย่างที่นี่นุ่มแบบแทบจะละลายในปาก แถมบริการสุดยอด เป็นอีกประสบการณ์ร้านอาหารที่ไม่มีอะไรให้ติจากต้นจนจบจริงๆ

After lunch, we spent the next few hours walking around this area called Deep Ellum. The best thing about this neighborhood was its abundance of beautiful murals. Unlike Austin, where we had to drive around hunting for the street art that was scattering all around town, here, they have all the goodies neatly clustered together within a few blocks. It would be an understatement to say that I got a little carried away snapping all the beautiful shots! 😊

อิ่มเสร็จเราไปเดินเล่นกันที่ย่าน Deep Ellum ที่นี่เป็นศูนย์กลางแห่งภาพจิตรกรรมฝาผนังโดยแท้ แถมจัดมาอยู่รวมกันให้ดูได้แบบสะดวกๆ ไม่ต้องขับรถไล่ตามหาอย่างที่ Austin ดูแล้วสวยไปหมดเลยถ่ายรูปซะเพลิน 😊

Besides street art, Deep Ellum has a lot of other cool things all around!

นอกจากจิตรกรรมฝาผนังแล้วยังมีศิลปะในรูปแบบอื่นๆอีกด้วย

From there, we walked over to Pioneer Plaza to check out the sculptures of a herd of cattle which depicts the scene of a 19th century cattle drive.

จากที่นั่นเราเดินต่อไปที่ Pioneer Plaza ที่เค้ามีรูปปูนปั้นของฝูงวัวที่แสดงให้เห็นถึงฉากการต้อนปศุสัตว์ในสมัยปลายศตวรรษที่ 19

Of course, no visit to Dallas can be made without a stop at the JFK Memorial.

ไปเมืองดัลลัสแล้วพลาดไม่ได้ต้องไปดูอนุสรณ์ของประธานาธิบดีจอห์นเอฟเคนเนดี้

From, there we Uber’ed back to Deep Ellum, had some refreshments 😊 at Trinity Cider, and shared a piece of yummie blueberry pie at Emporium Pies.

ทัวร์เสร็จสรรพก็ได้เวลาแวะเติมท้องกัน 😊 ด้วยเครื่องดื่มอร่อยๆที่ Trinity Cider และพายบลูเบอร์รี่จากร้าน Emporium Pies

We ended our grand tour with another wonderful Thai meal in Irving. Originally we planned to dine at Nalinh Market, which I found through plenty of raving reviews on Yelp. When we got there, we were told that they were out of ingredients and were closing down. But they did send us to Saap Saap just down the street, which the guy there said was his mom’s restaurant. And it did not disappoint. Everything we got was super tasty. And the menu offers a variety of authentic dishes not usually seen at other Thai restaurants here in the US.

มื้อสุดท้ายที่เท็กซัสตอนแรกเราตั้งใจไปกินอาหารไทยกันที่ร้าน Nalinh Market พอไปถึงคุณเจ้าของออกมาบอกว่าต้องขอปิดร้านก่อนกำหนดเพราะว่าของหมด 😣 แต่พี่แกส่งเราต่อไปร้าน Saap Saap ซึ่งอยู่ใกล้กันนิดเดียว และแกบอกว่าเป็นร้านของแม่แกเอง ไปถึงก็ไม่ผิดหวัง อาหารทุกอย่างอร่อยสมคำร่ำลือ แถมได้ลองของแปลกๆที่ปรกติไม่เห็นที่ร้านอื่นอย่างแกงอ่อมไก่ ตำมั่ว และแหนมข้าวทอด

Sunday Hike: New Hope Overlook at Jordan Lake

We finally got back to hiking again with our first hike of the Winter Hiking Series this weekend at Jordan Lake. The weather was perfect at 70 degrees, it was really hard to believe this was really a winter hike! 😆 We started off on the blue loop at the New Hope Overlook Trail, then continued on to the red loop afterwards.

เรากลับไปเดินป่ากันอีกเป็นครั้งแรกของปีเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา โปรแกรมเดินป่าหน้าหนาวคราวนี้นำเราไปกันที่ Jordan Lake อากาศเย็นสบายกำลังดีอยู่ที่ 70 องศาฟาเรนไฮต์ หรือประมาณ 21 องศาเซลเซียส แทบจะไม่น่าเชื่อว่านี่หรือคือหน้าหนาว 😆 เราเริ่มเดินกันตามเส้นทาง New Hope Overlook ซึ่งเริ่มจากรอบวงสีฟ้า แล้วไปต่อด้วยรอบวงสีแดง

Joel was all geared up in his shorts and t-shirt. It had just stopped raining when we started off, so the trail was, to borrow our hike leader Joe’s favorite terrain description term, ‘sloppy’ 😝 in some areas. It did give us several close-up views of the lake, and we spotted a few boaters out and about, enjoying the unusually warm winter day like we were!

คุณสามีแต่งตัวเต็มยศด้วยเครื่องแบบกางเกงขาสั้นกะเสื้อยืด 😝 ก่อนไปฝนเพิ่งจะหยุดตก ทางเลยค่อยข้างเฉอะแฉะเล็กน้อย เดินเลียบริมทะเลสาบเห็นเรือออกมาโฉบเฉี่ยวกินลมกันอยู่หลายลำเชียว

The woods were still mostly brown and barren, although we did spot some bright green moss and a bunch of mushrooms along the way. If this crazy weather pattern keeps up, we might see spring arriving a lot sooner than usual this year! 😐

ในป่ายังคงปกคลุมไปด้วยใบไม้เหี่ยวแห้งซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ยังมีตะไคร่น้ำสีเขียวสดให้ชมบ้างเป็นบางมุม รวมไปถึงเห็ดหน้าตาแปลกๆที่โผล่มาตามท่อนไม้ ถ้าอากาศยังวิปริตอย่างนี้ ไม่แน่เราอาจจะเห็นฤดูใบไม้ผลิปีนี้มาถึงก่อนกำหนดก็เป็นได้ 😐

We clocked in at 5.24 miles which took us almost exactly 2 hours. But we did burn more calories than usual because of the warm and humid weather and the fact that the trail included several steep hills! 😅

วันนั้นเดินกันไป 5.24 ไมล์ หรือประมาณ 8 กิโลครึ่ง แต่ได้เผาผลาญแคลอรี่เยอะหน่อยเพราะทางชันขึ้นเขาอยู่หลายจุด แถมอากาศยังร้อนชื้นอีกด้วย 😅

Travel Diary: Food & Fun with Friends in Fort Worth

Trip Date: May 2019

วันที่เดินทาง: พฤษภาคม 2562

We celebrated our arrival in Fort Worth with a sumptuous Thai meal at Thai Charm Cuisine. The pictures did not do them nearly enough justice, but trust me that this was one of the most authentic Thai food we ever had outside of LA & NYC. That bowl of boat noodle soup can easily rival what you can find at a street stand in Bangkok with no question asked!

มาถึง Fort Worth ก็ได้โอกาสฉลองกันด้วยอาหารมื้ออร่อยจากร้าน Thai Charm Cuisine รูปถ่ายออกมาดูแล้วไม่ค่อยน่ากินเท่าไหร่ แต่ขอบอกว่าของจริงอร่อยมาก ยอมรับว่าของเค้าทำได้รสชาติกลมกล่อมถูกปากชาวไทยอย่างเราๆ ระดับความอร่อยไม่แพ้ร้านอาหารไทยที่เคยทานที่นิวยอร์คหรือแอลเอเลย ยิ่งก๋วยเตี๋ยวเรือชามเด็ดของเค้ากินแล้วเหมือนกับได้กลับไปกินร้านข้างทางที่เมืองไทย 😋

The next morning, we switched gears to Japanese with an awesome spread at Hatsuyuki Handroll Bar. Every bite was so perfectly made we were happy with just about everything we ordered. I wish we have a place like this back at home! 😔

เช้าวันรุ่งขึ้นเราสลับรางไปลองอาหารญี่ปุ่นกันดูบ้างที่ร้าน Hatsuyuki Handroll Bar ซูชิทุกคำที่สั่งมาสดอร่อย แถมยังราคาเป็นมิตร เสียดายบ้านเราไม่มีร้านอย่างนี้มั่ง 😔

After brunch, we took a tour around to get another taste of Fort Worth, no pun intended! 😉 The biggest tourist attraction is no doubt the Fort Worth Stockyards cattle drive, which is held twice a day every day, at 11:30 am and 4 pm. We got in a full-blown tourist mode and paid $5 each to ride one of the long horns. You can totally see the difference in how much Joel and I enjoyed the experience from our pictures! 🤣

หลังจากอิ่มท้องก็ได้เวลาไปเดินเที่ยวเมือง Fort Worth จุดท่องเที่ยวหลักของที่นี่ก็คือพาเหรดขบวนปศุสัตว์ที่ Fort Worth Stockyards ซึ่งเค้าจัดไว้ให้ชมกันทุกวัน วันละสองรอบ รอบเช้าเวลา 11:30 น. และรอบบ่ายเวลา 16:00 น. ระหว่างรอขบวนเราเลยถือโอกาสไปลองขี่วัวฆ่าเวลา ถ้าดูรูปใกล้ๆจะเห็นได้อย่างชัดเจนจากสีหน้าคนขี่ว่าสนุกแค่ไหน 🤣

This former livestock market area is now considered a National Historic District, with many old buildings, restaurants, bars and shops for tourists to satisfy their needs for Western wears. 🤠

บริเวณนี้เมื่อก่อนเป็นตลาดที่เค้าใช้ประมูลราคาปศุสัตว์ และเดี๋ยวนี้ได้รับการยกย่องให้เป็นเขตประวัติศาสตร์แห่งชาติ รอบๆมีตึกเก่าๆ รวมทั้งร้านอาหาร และร้านค้าไว้ให้นักท่องเที่ยวได้ซื้อหาเสื้อผ้าสไตล์คาวบอย 🤠 กลับบ้านไปเป็นที่ระลึก

Besides the Stockyards, another popular attraction is the Water Gardens, featuring cascading waterfalls that descend into a central pool. The coolest part were these concrete platforms that allow you to walk through the entire structure while enjoying the surprisingly loud 😆 hum of rushing water and occasional cool drizzles.

นอกจากตลาดปศุสัตว์แล้ว สถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่ออีกแห่งของเมืองนี้ก็คือสวนน้ำที่เค้าออกแบบเป็นน้ำตกขั้นบันได จุดเด่นก็คือเราสามารถเดินลงไปถึงริมสระกลางน้ำได้ แต่อาจจะเปียกกระเด็นเล็กน้อย 😆

We had a nice stroll through downtown area and enjoyed some of the Fort Worth street arts.

บริเวณดาวน์ทาวน์ยังมีอะไรให้ดูอีกหลายอย่าง รวมไปถึงอนุสรณ์ประธานาธิบดีจอห์น เอฟ เคนเนดี้ และสตรีทอาร์ตที่เห็นได้อยู่ประปราย

Our friends took us to this cool shop called Doc’s Records & Vintage. It was a warehouse stocked full of vinyl records, of course, but also an eclectic assortment of vintage treasures including magazines, clothings and other collectible items. I had a lot of fun walking around and exploring here!

ร้าน Doc’s Records & Vintage เป็นโกดังเก็บของเก่าที่เค้าเอามาทำเป็นร้านขายแผ่นเสียง เสื้อผ้า นิตยสาร และของตกแต่งเก่าๆ ถ้าชอบของโบราณๆอย่างเราขอแนะนำว่าให้มาแวะชมดู อาจจะได้ของแปลกๆติดมือกลับบ้านไปเป็นที่ระลึก 😊

After sightseeing, it was time to get back into the food scene. Our dear friends took us on a gastronomic tour where we got to sample all the best dishes Fort Worth had to offer. Seared baby octopus and roasted shishito peppers from Shinjuku Station. Fried chicken plate at Gus’s World Famous Fried Chicken. And last, but not least, brisket, sausage and bacon burnt end samples, and loaded potato skins from Heim Barbecue.

จบรายการกันด้วยของกินอีกเช่นเคย เพื่อนรักที่รู้ใจของเราพาไปลองชิมอาหารจานเด็ดต่างๆของเมืองนี้ เริ่มต้นด้วย ปลาหมึกจิ๋วทอด และพริกชิชิโตะย่าง จากร้าน Shinjuku Station ไก่ทอด จากร้าน Gus’s World Famous Fried Chicken และตบท้ายด้วยแซมเปิลบาร์บีคิวเนื้อ ไส้กรอก และเบคอนย่าง แกล้มด้วยเปลือกมันฝรั่งทอดที่เสิร์ฟมากับเนื้อย่างและซอสเนย จากร้าน Heim Barbecue

Christmas Lights at Daniel Stowe Gardens

Excursion Date: January 2020

วันสัญจร: มกราคม 2563

I never thought I would have another Christmas lights post up again so soon ☺️! We had a late Christmas get-together with Joel’s family at his brother’s house in Charlotte this past weekend. One of the many activities accomplished was a visit to Daniel Stowe Botanical Gardens in Belmont, which is just a little over half an hour drive from Charlotte.

แหม นึกว่าจะต้องรอถึงปีหน้าถึงจะได้มีโอกาสได้ไปดูไฟคริสต์มาสอีกที ☺️ ปรากฎว่าเมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาไปฉลองคริสต์มาสย้อนหลังกันที่บ้านพี่ชาย Joel ที่เมือง Charlotte เค้าชวนไปดูสวน Daniel Stowe Botanical Gardens ซึ่งตั้งอยู่ที่เมือง Belmont ใช้เวลาขับรถจาก Charlotte แค่ครึ่งชั่วโมงกว่าๆเท่านั้น

From the weekend after Thanksgiving to the weekend after New Year, they have an annual event called ‘Holidays at the Garden’ where they put up colorful LED lights to brighten up the entire garden. Inside the main building, they also have Christmas displays featured. The highlight was this Christmas tree made entirely from these beautiful white orchid stems, located right in the middle of the lobby.

ที่สวนนี้เค้ามีจัดรายการ ‘Holidays at the Garden’ เปิดให้เข้าชมกันได้ตั้งแต่หลังวัน Thanksgiving ไปจนถึงหลังวันปีใหม่ เค้าเอาไฟมาตกแต่งประดับประดาจนสว่างไสวไปทั่ว แถมในตัวตึกยังมีของตกแต่งเข้ากับบรรยากาศคริสต์มาสอีกด้วย ไฮไลต์ก็คือต้นคริสต์มาสต้นใหญ่กลางล๊อบบี้ที่ทำขึ้นมาจากดอกกล้วยไม้ล้วนๆ ชอบไอเดียมาก ดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ตัดกับใบสีเขียวขจีดูเก๋ไม่ซ้ำใคร

We were there late on a Saturday night, right after a burst of rain, so there wasn’t that many people there. The place looked magical! 😍 It was a great way to get enjoy the last of the holiday spirits!

วันนั้นที่ไปเป็นคืนวันเสาร์ ไปถึงก่อนเค้าปิดพอดี แถมก่อนไปฝนตกกระหน่ำ ไปถึงเลยโชคดีไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ ได้เดินชมไฟกันอย่างเพลิดเพลิน และถ่ายรูปได้แบบไม่ต้องเกรงใจใคร 😆 เป็นการฉลองเทศกาลส่งท้ายอย่างพอเหมาะพอดี

At the far end of the garden, they have a little kiosk set up where you can buy snacks and hot drinks. We got some s’mores kit and were able to grill the marshmallows right on this fire pit they have set up nearby. Perfect treats for the chilly night!

ที่ปลายสวนเค้ามีตั้งซุ้มขายขนมและเครื่องดื่มเตรียมไว้บริการ เลยได้ซื้อ marshmallows มาปิ้งกันที่กองไฟที่จัดไว้ใกล้ๆ เสร็จแล้วเอามาทำขนมยอดฮิตที่นี่ที่เค้าเรียกว่า s’mores ซึ่งทำจากการเอา marshmallow หรือแป้งผสมน้ำตาลเอามาปิ้งให้ร้อนแล้วนำไปประกบกับเกรย์แฮมแครกเกอร์และช็อกโกแลตเยิ้มๆ กินแล้วอุ่นอกอุ่นใจ เหมาะกับค่ำคืนที่อากาศหนาวๆเยี่ยงนี้เป็นอย่างยิ่ง

Another special exhibit they had on display was this Stickwork sculpture by NC artist Patrick Dougherty called the ‘Magnificent Seven’. Joel and I had seen another one of these at the Riverwalk in Hillsborough during our hike at the Mountains-to-Sea Trail there so we recognized it immediately! 😊

นิทรรศการอีกอันที่จัดแสดงไว้ให้ชมกันช่วงนี้ก็คือผลงานศิลปะชื่อ ‘Magnificent Seven’ โดย Patrick Dougherty ศิลปินท้องถิ่น เป็นงานประติมากรรมที่เอากิ่งไม้มาเรียงก่อกันเป็นแจกันยักษ์เจ็ดใบ เราเคยไปเห็นผลงานของเค้าอีกชิ้นมาแล้วตอนไปเดินป่าที่ Mountains-to-Sea Trail ในเมือง Hillsborough เมื่อปีที่แล้ว มาเห็นอันนี้แล้วเลยอดตื่นเต้นกันไม่ได้ 😊

Travel Diary: From Austin to Fort Worth

Trip Date: May 2019

วันที่เดินทาง: พฤษภาคม 2562

We continued on our journey, this time onward to our last destinations of this trip, Dallas and Fort Worth. We left Austin late on Thursday morning, and slowly made our way up north.

เราออกเดินทางจาก Austin วันพฤหัสตอนสายๆ เพื่อไปกันต่อยังจุดหมายปลายทางสุดท้ายของทริปนี้ นั่นก็คือเมือง Dallas และ Fort Worth

Our first stop along the way was located in Jarrell. This old Magnolia Gas Station was built in the 1940s and obviously had not been in business for quite some time, but it was restored nicely to demonstrate what it used to look like in the old days.

ก่อนอื่นไปแวะที่เมือง Jarrell ซึ่งเค้ามีปั๊มน้ำมันเก่าแก่ยี่ห้อ Magnolia ที่สร้างขึ้นเมื่อ 70 กว่าปีก่อน และดูเหมือนว่าจะปิดให้บริการไปนานมากแล้ว แต่ก็ได้รับการบูรณะมาให้ดูกันว่าปั๊มน้ำมันสมัยนั้นหน้าตาเป็นยังไง

From there, we headed on for another stop in Waco, famous from the HGTV Show ‘Fixer Upper’ with Chip & Joanna Gaines. No trip to Waco would be complete without a stop to their silos at Magnolia Market so my dearest husband had to begrudgingly allow it 😂. We spent about 10 minutes there snapping these pictures, just to show that we were actually there 😆!

จากนั้นเราไปต่อกันที่เมือง Waco เมืองนี้ดังมาจากรายการทีวีช่อง HGTV ของคุณพิธีกรคู่สามีภรรยา Chip และ Joanna Gaines ที่มีชื่อว่า ‘Fixer Upper’ เค้าว่าถ้ามาเมืองนี้ต้องไปแวะที่ Magnolia Market ซึ่งเป็นร้านขายของที่โชว์จากในรายการ คุณสามีอุตส่าห์ยอมพาไปด้วยความจำใจ 😂 ไปแวะอยู่ประมาณไม่ถึงสิบนาทีเพื่อถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานว่ามาแล้วจริงๆ 😆

Another popular stop in Waco is the Dr Pepper Museum, just around the corner from Magnolia Market. This location used to be their former bottling plant, built in 1906. I actually did not realize that Dr Pepper is the oldest soft drink in the world, predating Coca Cola by a whole whopping year! While they do have an interesting collection, we do not feel the $10 suggested admission price was quite justified for the amount of stuff they have for us to see in there… 🙄

สถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่ออีกที่ของเมือง Waco ก็คือพิพิธภัณฑ์ Dr Pepper ซึ่งอยู่ถัดไปจาก Magnolia Market แค่นิดเดียว ที่นี่เคยใช้เป็นโรงงานบรรจุขวดเก่าที่สร้างขึ้นเมื่อปี 1906 เพิ่งเคยรู้ว่าโซดายี่ห้อ Dr Pepper นี่จริงๆแล้วเป็นน้ำอัดลมยี่ห้อแรกของโลก เก่ากว่า Coca Cola ตั้งปีนึงเชียว ในพิพิธภัณฑ์ก็มีของน่าสนใจให้ดู แต่เดินๆแล้วรู้สึกว่าไม่ค่อยจะคุ้มค่าเข้าสิบเหรียญซักเท่าไหร่ 🙄

Our last stop was Joel’s favorite, at Waco Mammoth National Monument. This was where the bones of 24 Columbian Mammoths were discovered in 1978. Experts believe these giant creatures died in a flash flood more than 65,000 years ago! They had a painted picture of a mammoth on the wall to demonstrate their average size – making me look quite delightfully tiny right next to it, huh? 😉 Joel wanted me to add that, this, instead of the silos at Magnolia Market, should be considered Waco’s top spot to visit! 🤣

จุดแวะสุดท้ายเป็นที่ๆคุณสามี request มานั่นก็คือ Waco Mammoth National Monument ซึ่งเป็นที่ๆเค้าขุดเจอซากกระดูกของช้างแมมมอธพันธุ์โคลัมเบียจำนวน 24 ตัวเมื่อปี 1978 ผู้เชี่ยวชาญระบุว่าช้างฝูงนี่น่าจะเสียชีวิตจากเหตุการณ์น้ำท่วมฉับพลันเมื่อ 65,000 ปีก่อน บนผนังตรงประตูทางเข้ามีภาพวาดช้างแมมมอธเอาไว้ให้ดูว่าของจริงตัวใหญ่แค่ไหน เทียบกันแล้วเราดูตัวเล็กไปถนัดตา 😉 คุณสามีฝากบอกมาว่าใครมาเมืองนี้ให้มาเที่ยวที่นี่ อย่าไป Magnolia Market กันเลย 🤣