Sunday Hike: Chilly Day at Blue Jay

After a balmy week, cold air is now back to NC again! 🙄 We went hiking this past Sunday at yet another new destination in town – Blue Jay Point County Park, in north Raleigh. This is a well-maintained park with a full set of facilities, including a clean restroom, playgrounds, picnic area, and even an overnight lodge you can book for educational use!

ช่วงนี้อากาศกลับมาเย็นอีกรอบ 🙄 วันอาทิตย์นี้เลยได้ฤกษ์กลับไปเดินป่ากันอีกครั้ง คราวนี้ที่ Blue Jay Point County Park ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเมือง Raleigh และเป็นอีกที่ที่เรายังไม่เคยไปกันมาก่อน พาร์คนี้เป็นอีกแห่งที่มีทุกอย่างคอยให้บริการอย่างพร้อมสรรพ ทั้งห้องน้ำสะอาดๆ สนามเด็กเล่น สถานที่ปิคนิค รวมทั้งยังมีบ้านพักให้เด็กๆมานอนค้างระหว่างการเรียนรู้เชิงใกล้ชิดธรรมชาติ

We first parked in the main lodge at the far end on the east side to start off our hike on the Laurel Loop Trail. This very short loop has bright yellow blazes, and led us right on to the Mountain-to-Sea Trail at Falls Lake.

เราไปจอดรถกันที่ลานหลักสุดทางด้านทิศตะวันออกเพื่อเริ่มออกเดินกันที่เส้น Laurel Loop เป็นสายแรก เส้นวงแหวนสั้นๆนี้มีหมุดปักบอกทางเป็นสีเหลือง ก่อนจะไปเชื่อมกับเส้นทางเดินป่าสาย Mountain-to-Sea ช่วงเลียบ Falls Lake

About half way in, we had a wildlife encounter with a family of four deer, who were as curious about us as we were about them! 😅

ระหว่างทางไปเจอครอบครัวกวางสี่ตัวแม่ลูก ซึ่งเห็นเรามาแต่ไกล 😅

We took MST east, following its white blazes for about a mile or so before doing an about face and then turning back onto Blue Jay Point Trail. At this point, the blazes turned blue. (And in case you are wondering about the fashion-forward scarf my husband was wearing, that was my sweater that got repurposed into one because he forgot to bring a jacket. 🙄) On hindsight, we should have continued on MST and instead turned on Beaver Point Trail, which would have brought us to Azalea Loop, but it was cold and we didn’t want to stop to study the map… 😆

เราเดินตามหมุดปักบอกทางสีขาวของเส้น MST มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกลงใต้ไปประมาณไมล์นึงก่อนจะเลี้ยวกลับ และแยกไปยังเส้น Blue Jay Point ซึ่งช่วงนี้หมุดปักบอกทางเปลี่ยนเป็นสีฟ้า (ถ้าสงสัยว่าทำไมคุณสามีถึงใส่ผ้าพันคอหน้าตาแปลกๆ ขอเฉลยว่ามันคือเสื้อเสวตเตอร์ของเรานั่นเอง ซึ่งถูกโขมยเอาไปทำเป็นผ้าพันคอ เพราะว่าแกหนาว แต่ลืมติดเอาเสื้อแจ๊กเกตของตัวเองมา 🙄) จริงๆแล้วพอกลับบ้านมาดูแผนที่ถึงได้รู้ว่าเราไม่ต้องเลี้ยวกลับก็ได้ ถ้าเดินต่อไปตามเส้น MST อีกนิดเดียวก็จะไปเจอกับเส้น Azalea Loop ที่เราตั้งใจจะไป แต่ประมาณว่ราตอนนั้นอารมณ์กำลังหนาวเลยไม่มีเวลาหยุดดูแผนที่กลางทาง 😆

So, instead we came all the way back to the car, moved it to the other lot by the Blue Jay Center, then resumed our hike on Sparkleberry Loop Trail. 😅 But, if we had taken the proper route, we would have missed this cool trail art in the other parking lot! 😜

อย่างที่ว่า เรามาทางอ้อมเดินกลับมาถึงรถ ย้ายไปจอดอีกลานด้าน Blue Jay Center แล้วจึงกลับไปเดินต่อที่เส้น Sparkleberry Loop 😅 แต่คิดในมุมบวกว่าถ้าเราไปถูกทางแต่แรกก็จะไม่ได้เห็นผลงานศิลปะภาพวาดเส้นทางเดินป่าที่นี่ซึ่งอยู่ตรงลานนี้ในรูป 😜

We were back to bright yellow blazes again on this short stretch. From there, we cut across, past the Blue Jay Center and the garden.

ช่วงนี้หมุดปักบอกทางกลับมาเป็นสีเหลืองอีกครั้ง พอเดินครบรอบเราก็ตัดผ่าน Blue Jay Center และสวนผัก

At this time of the year, there were mostly just a few herbs and some gourds that were still striving in the cool air!

ซึ่งถึงหน้านี้มีเหลือให้เห็นแต่สมุนไพรเล็กน้อย กับฟักไม่กี่ลูกเท่านั้น

We continued on to Azalea Loop Trail, which briefly intersects with Beaver Point Trail before rounding back to the main road. This half-mile stretch had yellow blazes (and blue where it merged with the other route) and was equipped with numbered posts for an interpretive experience. We saw several bird houses along the way, presumably for the blue jays that were the park’s namesake, even though there was none to be seen… 🙄

จากนั้นเราต่อไปยังเส้น Azalea Loop ซึ่งเชื่อมขนานไปกับเส้น Beaver Point อยู่ระยะหนึ่งก่อนจะวนกลับมาครบรอบที่ถนนสายหลัก วงแหวนขนาดครึ่งไมล์เส้นนี้มีหมุดปักบอกทางสีเหลือง (ปนฟ้าตรงช่วงที่เป็นทางขนาน) และยังมีหมายเลขตามทางที่สามารถเอาไปเทียบดูชื่อพันธุ์ไม้ต่างๆในโบรชัวร์ที่ทางพาร์คมีจัดเตรียมไว้ให้ได้ ตามทางมีเห็นบ้านนกขนาดน้อยใหญ่ห้อยไว้ตามต้นไม้ คาดว่าน่าจะมีไว้สำหรับนกพันธุ์ blue jay ที่เค้าเอาชื่อมาตั้งเป็นชื่อพาร์คนี้ แต่เดินอยู่เป็นชั่วโมงไม่เห็นมีนกให้เห็นซักตัว 🙄

All in all, we clocked in at 3.09 miles, which took us almost an hour and a half from start to finish. And just like that, we ended up with another great hike under our belt! 😇

วันนั้นเดินกันไป 3.09 ไมล์ หรือประมาณเกือบๆ 5 กิโลได้ ใช้เวลาทั้งสิ้นชั่วโมงครึ่งพอดี สรุปว่าได้เช็คจุดหมายใหม่ไปอีกแห่งวันนั้นด้วยความภาคภูมิใจ 😇

Twice as Nice, Hike & Chill Sundays

I accidentally stumbled upon what was to become Joel’s latest ‘happy place’ on Pinterest recently. It was a post featuring something called a ‘garden bar’. Intrigued, I looked it up and found out that it was this garden center in North Raleigh that came equipped with a small bar that serves a limited selection of beers, wines, and mimosas. 😲

เมื่อประมาณเกือบสองเดือนก่อน เราบังเอิญไปเจอโพสต์ใน Pinterest เกี่ยวกับสถานที่ที่มีชื่อว่า ‘garden bar’ ฟังดูแล้วน่าสนใจก็เลยไปลองเสิร์ชดูซิว่ามันคืออะไร ปรากฎว่ามันเป็นร้านขายต้นไม้ที่ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเมือง Raleigh นี่เอง แต่จุดเด่นก็คือเค้ามีบาร์เล็กๆตั้งอยู่ด้านในคอยเสิร์ฟเบียร์ ไวน์ และเครื่องดื่มค็อกเทลมิโมซ่าหน้าตาดี 😲 พอเอาไปบอกคุณสามีแกว่าเราต้องไปสำรวจกันดูโดยด่วน 😂

As predicted, Joel was totally in! 😆 So, we went and checked out Atlantic Gardening Company one Sunday. We needed plants to grow for the season, and would normally go to the garden center closer to home anyway. But this was ‘way better’ according to Joel, because, “I can sip on a beer while we shop.” 🤣

ก่อนไปก็ไม่ได้คิดว่าจะกลายมาเป็นลูกค้าขาประจำของร้านที่มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า Atlantic Gardening Company แห่งนี้ 😆 ที่ไปครั้งแรกเพราะมีข้ออ้างว่ากำลังจะย่างเข้าฤดูร้อน ได้เวลาเริ่มปลูกพืชผักสวนครัวประจำปีพอดี ปรกติก็ไปร้านที่อยู่ใกล้บ้านกันทุกปีอยู่แล้ว แต่คุณสามีแกบอกว่า ที่นี่ “ดีกว่าหลายเท่า” เพราะว่า “เราค่อยๆจิบเบียร์ไปค่อยๆช็อปไปได้” 🤣

We did a scouting trip the first time just to the garden bar itself. The small bar is located inside the store on one end, with plenty of tables to sit and enjoy your drinks, both inside and out.

อาทิตย์แรกที่ไปดูลาดเลาไปถึงปุ๊บก็ไปเช็คดูเมนูเครื่องดื่มกันก่อนเป็นอันดับแรก บาร์เค้าขนาดกะทัดรัดตั้งอยู่มุมร้านด้านใน มีเก้าอี้ให้นั่งที่เคาน์เตอร์สี่ห้าตัว หรือจะนั่งเป็นโต๊ะถัดออกมาก็ได้ มีให้บริการทั้งด้านในและนอกร้าน

Tasty drinks in hand, we browsed through the entire store, and came home with a small selection of plants to start off the season for our balcony gardening. 😍

พอเลือกเครื่องดื่มกันเสร็จเรียบร้อย เราก็ไปเดินชมร้านกัน ได้ต้นไม้ติดมือกลับบ้านมาปลูกในกระถางบนระเบียงบ้านได้จำนวนหนึ่ง 😍

By the way, they had a plant called ‘Creeping Jenny’! 🤯

ตาดีไปเจอะต้นไม้ชื่อประหลาด ‘Creeping Jenny’ 🤯

Naturally, my husband wanted to go back again the following week, and then the next. 😐 To make the trip a little more ‘rewarding’ 🙄, I found a new-to-us nature preserve nearby so that we could burn off some calories beforehand. 😏 Annie Louise Wilkerson, MD Nature Preserve Park turned out to be such a perfect spot, fully equipped with a park office, a picnic shelter, a children’s playground, plenty of parking, and a nice clean restroom – which is a very important perk in my book! 😊

อาทิตย์ถัดมา คุณสามีบอกว่าเรามีความจำเป็นต้องกลับไปเยือน garden bar กันอีก เพราะสวนครัวแกยังมีผักไม่ครบ 😐 เราเลยต้องใช้ความพยายามในการทำให้การเดินทางมีความคุ้มค่ามากขึ้นเล็กน้อย 🙄 ด้วยการไปหาป่าไม้ใกล้เคียงเพื่อเดินเผาผลาญแคลอรี่ก่อนไปดริ้งค์กัน 😏 เลยไปเจอป่าสงวนพันธุ์ธรรมชาติ Annie Louise Wilkerson, MD Nature Preserve Park ซึ่งอยู่เลยไปไม่ไกล ที่นี่มีทุกอย่างสะดวกครบครัน ทั้งออฟฟิศพร้อมเจ้าหน้าที่ประจำ เพิงพักปิคนิค สวนเด็กเล่น และที่สำคัญที่สุดสำหรับเราก็คือห้องน้ำสะอาดๆนั่นเอง 😊

They take wildlife seriously here! 😆

ที่นี่เค้าตั้งใจคุ้มครองสัตว์ป่ากันอย่างจริงจัง 😆

We were on a pretty tight schedule, since the park doesn’t open until 1 pm, but the garden bar closes at 5 pm on Sundays. 😅 The first time there, we opted to go with the Forest Loop trail. This nice little trail, we discovered, connects with the Mountain-to-Sea trail at Falls Lake. It was clearly marked with bright yellow blazes, and there is a clear sign telling you when you are about to leave their property to continue onto the MST.

ครั้งแรกที่ไปต้องรีบร้อนกันเล็กน้อย เพราะป่าที่ไปเดินวันอาทิตย์เปิดบ่ายโมง ส่วน garden bar ปิดห้าโมงเย็น 😅 เราเลือกเดินที่เส้น Forest Loop ทางสายสั้นที่เชื่อมต่อกับเส้นทาง Mountain-to-Sea ที่เราคุ้นเคยตรงช่วง Falls Lake โดยมีหมุดปักบอกทางสีเหลือง และมีป้ายบอกชัดเจนว่าเรากำลังออกจากบริเวณพื้นที่ของเค้าไปต่อยังเส้น MST

We did check out a bit of the MST, just enough that we got a glimpse of Falls Lake, before turning back. Again, a clear sign lets you know you have stepped back onto the nature preserve area. 🙂

เราเดินเลยไปรำลึกความหลังบนเส้น MST กันเล็กน้อย เอาแค่พอให้ได้เห็นทะเลสาบอยู่ลิบๆ ก่อนจะหันหลังเดินกลับทางเดิม หมุดปักทางที่นี่เปลี่ยนเป็นสีขาวตามสไตล์ MST พอกลับเข้าบริเวณอาณาเขตของป่าสงวนก็มีป้ายบอกชัดเจนอีกเช่นกัน 🙂

That first weekend, we spent about 45 minutes with a total mileage of 1.84 mile, short but sweet!

วันนั้นเดินกันไปพอหอมปากหอมคอ ยังไม่ถึงสองไมล์ดี หรือประมาณสามกิโลได้ ใช้เวลาประมาณ 45 นาที

With the hiking mission accomplished, we headed on back to the garden bar for the second weekend in a row. I did get to try a different flavor of mimosa this time. 😊 So many flowers were in bloom I couldn’t help but get a little carried away with picture snapping. 😛

หลังจากจบภารกิจการเดินป่า เราก็ได้ฤกษ์กลับไปเยือน garden bar กันอีกเป็นครั้งที่สอง คราวนี้เราลองเป็นมิโมซ่ารสพีช 😊 ดอกไม้ที่นั่นกำลังออกดอกบานสะพรั่ง เลยได้เดินถ่ายรูปซะเพลิน 😛

Found yet another cool plant! 😍

ไปเจอต้นไม้แปลกๆอีกละ 😍

And we did come home with another tray of plants to add to our collection.

ได้ต้นไม้ติดมือกลับบ้านมาอีกถาดย่อมๆ

Since Joel ‘insisted’ that our garden was still ‘incomplete’ 🙄, we had no choice but to head back to the garden bar yet again the following weekend. 😅 But first, another stop to Annie Louise Wilkerson, MD Nature Preserve Park, this time for the remaining trails we didn’t get a chance to check out the week before.

อาทิตย์ถัดมาคุณสามียืนกรานว่าสวนครัวแกยังมีที่เหลือ 🙄 เลยจำใจต้องกลับไป garden bar กันอีกที 😅 แต่ก่อนอื่นเราขอแวะไปเดินป่าที่ Annie Louise Wilkerson, MD Nature Preserve Park กันก่อนอีกเช่นเคย เพราะยังมีอีกหลายเส้นที่ยังไม่ได้เดินเมื่อคราวก่อน

First, we started off with the Farm Pond trail, a short but very picturesque path along a small pond.

เริ่มต้นด้วยเส้น Farm Pond สั้นๆที่พาเราเดินรอบบ่อน้ำขนาดเล็ก

After that, we walked over to the Hidden Rocks trail, yet another short loop that features a set of large boulders in the middle of a forest. This time, we spotted a family of about 5 deer roaming in the woods. And, yes, they did spot us too! 😆

จากนั้นจึงไปต่อยังเส้น Hidden Rocks ซึ่งเป็นทางสั้นๆอีกเหมือนกัน แต่คราวนี้พาเดินไปที่กลุ่มก้อนหินขนาดใหญ่กลางป่า คราวนี้โชคดีไปเจอะครอบครัวกวางประมาณสี่ห้าตัวเดินมาให้เห็นอยู่ไกลๆ ใช่ว่าเราเห็นเค้าอยู่ฝ่ายเดียว เค้าก็เห็นเราเดินมาแต่ไกลเหมือนกัน 😆

Last but not least, my favorite part of this entire park – the Woodland Village! 😍

ท้ายที่สุดเป็นที่ๆเราชอบมากที่สุดในป่าแห่งนี้นั่นก็คือสวนเล็กๆที่เค้าตั้งชื่อว่า Woodland Village 😍

Apparently, the staff had set out a little area meant to entertain children. 🤩 It came equipped with a set of crates containing ‘supplies’ – all of natural materials, for kids to make little ‘fairy houses’ in the woods.

เจ้าหน้าที่เค้าอุตส่าห์จัดเตรียมไว้เอาใจสมาชิกตัวน้อยของครอบครัว 🤩 โดยพยายามปลูกฝังให้เด็กๆมีความรักธรรมชาติด้วยการหาอุปกรณ์จากธรรมชาติมาให้ประกอบเป็นบ้านนางฟ้าหลังน้อย

The result was an array of cute innovations, all made possible with the most creative of minds. 😍 As you can see, I got carried away yet again with such colorful and plentiful subjects. 😊

จะเห็นได้ว่าเด็กน้อยแถวนี้มีความสร้างสรรค์กันเต็มล้น 😍 เกิดเป็นบ้านนางฟ้าสีสันสวยงามวางเรียงรายเต็มป่าไปหมด เด็กโข่งอย่างเราเลยได้โอกาสเดินเก็บภาพอย่างเพลิดเพลิน 😊

The very short trail, nicknamed ‘Troll Stroll’, 😆 connects back with the Forest Loop that we did the week before. I only realized that when we came upon this very distinct tree I remembered from last time!

ทางสายสั้นๆเส้นนี้มีชื่อว่า ‘Troll Stroll’ หรือแปลตรงตัวได้ว่า ‘ทางยักษ์เดิน’ 😆 เดินไปหน่อยปรากฎว่าอ้อมไปเจอกับเส้น Forest Loop ที่เรามาเดินกันไปเมื่ออาทิตย์ก่อนนั่นเอง ที่จำได้ก็เพราะเดินมาจ๊ะเอ๋ต้นไม้ใหญ่ต้นนี้นี่แหละ

We did almost exactly the same mileage this time around, at 1.83 miles, but took quite a lot longer, likely due to the excessive photo taking. 😛

คราวนี้เดินไปได้ระยะทางเกือบเท่าคราวก่อนพอดิบพอดี แต่ใช้เวลาเลยชั่วโมง เพราะมัวแต่แวะถ่ายรูป 😛

And, back to the garden bar we went… 🤣

และแล้วเราก็กลับมาสิงสู่อยู่ที่ garden bar กันอีกครั้ง 🤣

Just as I was about to publish this post, our sage plant happened to die… 🙄 So, we had to go back to pay the garden bar another visit, yet again. 🤣 This time, we got to explore the part we had never been in before – their greenhouse! 😇

นึกว่าจะไม่ต้องกลับไปกันอีกแล้ว แต่เผอิญต้นใบเสจของเรากลับมามีอันเป็นไปพอดี๊พอดี 🙄 เลยต้องจำอกจำใจกลับไปเยือนที่ garden bar อีกจนได้ 🤣 คราวนี้เลยมีโอกาสได้ไปเดินชมเรือนกระจกของเค้าเป็นครั้งแรก 😇

It was surprisingly very cool in there. Our kitchen window sill still had a few empty spots left for succulents, so I conveniently picked out some from their massive collection. 😊

ตอนแรกนึกว่าจะร้อนตับแตก แต่เอาเข้าจริงข้างในเค้าเปิดพัดลมแรงสูง เลยเย็นสบายกว่าข้างนอกซะอีก มานึกขึ้นได้ว่าตรงขอบหน้าต่างในครัวยังมีกระถางว่างอยู่ เลยไปเดินเลือกได้ไม้อวบน้ำกลับบ้านมาสองต้นจิ๋ว 😊

They also have a variety of beautiful orchids.

กล้วยไม้เค้าสวยๆทั้งนั้น เสียดายเราปลูกไม่เป็น

Of course, we did enjoy a cold beer while taking our time perusing the selection! 😛

แน่นอนว่าต้องมีเบียร์เย็นๆไว้จิบตามตำราคุณสามี 😛

Saturday Hike: Another Muddy MST at Falls Lake

This past Saturday, the weather was so nice it felt like such a crime not to go hiking! 😆 Since we have been noticing some Spring blooms starting to pop up during our weekday walks nearby, I thought it would be great to check out the trail at Eno River, where we had great luck with wildflower spotting before. It turned out a ton other people had exactly the same idea. 🙄 When we got to the parking lot there, it was at about 200% capacity! 😅 There were cars everywhere, many parked along the sides of the road because the official spots were all taken.

เมื่อวันเสาร์ที่แล้ว อากาศดีมาก แดดจ้า ฟ้าใส อุณหภูมิกำลังดี ไม่ร้อนไม่หนาว ทำให้เกิดอาการอยู่ไม่ติดบ้าน ต้องออกไปเดินป่ากันให้ได้ 😆 ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ออกไปเดินออกกำลังใกล้ๆบ้าน ไปเห็นมาว่าดอกไม้แถวนี้เริ่มจะออกดอกกัน เลยตั้งใจว่าจะไปเดินที่ Eno River เพราะจำได้ว่ามีดอกไม้ป่าสวยๆให้ดูตามทาง ไปถึงปรากฎว่าชาวบ้านแถวนี้มีความคิดเดียวกับเรา 🙄 ลานจอดรถเต็มจนล้น รถจอดกันเลยออกมาข้างทางยาวเป็นกิโล 😅

We quickly turned around and headed over to another obscure spot we had been before. This Day Hike Section T of the Mountains-to-Sea trail at Falls Lake on Red Mill Road in north Durham was one of the least crowded trails we know of in the area. There was only one other car parked there when we arrived.

เลยต้องกลับรถออกมาหาที่เดินกันใหม่ เห็นจำนวนคนแล้วคิดว่าไปไหนก็คงแน่น สุดท้ายเลยตกลงไปลองที่เคยไปกันแล้วแน่ใจว่าไม่มีคน ช่วง T ของเส้นทางเดินป่า Mountains-to-Sea ที่ Falls Lake ซึ่งมีจุดเริ่มต้นอยู่ที่ถนน Red Mill ทางตอนเหนือของเมือง Durham แห่งนี้ เรามาเดินกันเมื่อปีที่แล้วตอนที่โควิดเริ่มระบาดได้ไม่นาน มาคราวนี้ยังปลอดคนเหมือนเดิม ไปถึงเจอรถจอดอยู่แค่คันเดียวเท่านั้น

The trail was straightforward, with distinct white blazes guiding us along the way. We enjoyed the nice quiet hike by ourselves without running into a single human being the entire way. The weather was perfect, nice and cool at 55 degrees and sunny. It was quite muddy in several spots, but nothing our trusty old boots couldn’t handle. 😆

ทางที่นี่ตรงไปตรงมาไม่คดเคี้ยว มีป้ายบอกทางจุดขาวให้เห็นตลอดทาง เดินยังไงก็ไม่หลง วิวก็ไม่มีอะไรหวือหวา เห็นทะเลสาบอยู่ไกลๆ แต่ดีตรงที่ว่าปลอดคน เดินไปจนกลับมาถึงรถไม่มีเพื่อนมนุษย์ปรากฎมาให้เห็นเลยซักราย อากาศเย็นสบายกำลังดี อุณหภูมิอยู่ที่ 55 องศาฟาเรนไฮต์ หรือประมาณ 13 องศาเซลเซียส ทางมีที่เฉอะแฉะอยู่บ้าง แต่รองเท้าบู๊ตเดินป่าคู่เก๋าของเรารับมือได้สบายมาก 😆

We even saw some wildflowers! 😍 And some mushrooms, of course.

นอกจากจะมีเห็ดป่าให้ชมแล้ว ยังอุตส่าห์ได้ไปเจอดอกไม้ป่าตามที่ตั้งใจไว้ 😍

Time for a nice thorough wash, maybe? 🙄

ถึงเวลาต้องเอารองเท้าไปล้างซักหน่อย 🙄

We clocked in at a little under 4 miles in a little over 1.5 hours.

วันนั้นเดินกันไปเกือบๆ 4 ไมล์ หรือประมาณ 6 กิโลกว่าๆ ใช้เวลารวมแล้วหนึ่งชั่วโมงครึ่งพอดี

Grabbing a quick bite at QueenBurger in downtown Durham before heading home.

ก่อนกลับบ้านแวะไปลองชิม QueenBurger ที่ดาวน์ทาวน์เมือง Durham กัน

Saturday Hike: (Almost) Alone On MST at Falls Lake

This weekend, we went hiking on Saturday instead of Sunday, because Joel had double-booked our usual Sunday hiking time slot, and I don’t feel brave enough to venture out by myself just yet. 🙄 We did follow this Sunday’s hike plan but did the hike on our own on Day Hike Section T of the Mountains-to-Sea trail at Falls Lake, with the starting point on Red Mill Road in north Durham.

อาทิตย์นี้เราไปเดินป่ากันวันเสาร์แทนที่จะเป็นวันอาทิตย์อย่างเคย เพราะคุณสามีเกิดไปมีนัดทำกิจกรรมอื่นกับเพื่อนไว้เวลาเดียวกัน ตัวเราเองก็ยังกลัวๆกล้าไม่อยากออกไปเผชิญโลก (โรค) ตามลำพัง 🙄 เลยตัดสินใจไปเดินกันเองก่อนกำหนดหนึ่งวัน โดยใช้แผนเดิมตามกำหนดการที่ว่าไว้คือช่วง T ของเส้นทางเดินป่า Mountains-to-Sea ที่ Falls Lake โดยมีจุดเริ่มต้นอยู่ที่ถนน Red Mill ทางตอนเหนือของเมือง Durham

It was a pleasant hike with plenty of shade. The temperature was quite high at 86 F when we started off, but cooled down considerably as soon as we hit the trail. As promised by Joe, our hike leader, we had the whole trail to ourselves, only running into one couple with a dog and a baby on our way back. We followed the easy-to-spot white blazes along the trail for about 2 miles, then turned around and headed back to the car.

ที่นี่เป็นป่าสมชื่อจริงๆ มีต้นไม้ใหญ่คอยให้ร่มใบบังแดดตลอดทาง อากาศค่อนข้างร้อนเล็กน้อยอยู่ที่ประมาณ 30 องศาเซลเซียส แต่พอเดินเข้าป่าปุ๊บ อากาศก็เย็นลงทันตา ช่วงทางเดินเส้นนี้ไม่มีคนอย่างที่คุณ Joe หัวหน้ากลุ่มของเราโฆษณาไว้จริงๆ ตลอดทางมีเพียงเราสองคนในป่าใหญ่ จนขากลับเดินเจอสวนกับครอบครัวเล็กๆ มีสามีภรรยากับลูกน้อยและหมาหนึ่งตัวเท่านั้น ทางเดินที่นี่เดินง่ายไม่มีการหลง เพราะมีป้ายบอกทางจุดขาวคอยกำกับอย่างชัดเจน เราเดินเข้าไปกันประมาณซัก 3 กิโลได้ แล้วจึงหันหลังเดินกลับตามทางเดิม

Some people prefer a point-to-point or a loop hike, so you never tread on the same path twice, but personally, I do enjoy an out-an-back hike just as much. To me, the view on the way back is always different, even though it was on the same path. Things can really look quite different from a different perspective! I usually notice a lot of things I never saw coming from the other direction. This hike was no different – plenty of interesting stuff to see both on the way there, and back! 😉

คนส่วนใหญ่ที่ไปเดินป่าจะชอบเส้นทางที่เดินจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง หรือไม่ก็ทางที่วนกลับเป็นวงกลม จะได้ไม่ต้องเดินย้อนทางที่เคยเดินมาแล้วอีกรอบ แต่ถ้าถามเรา เราว่าวิวขาไปกับขากลับจริงๆแล้วไม่เหมือนกัน ถึงแม้จะเป็นทางเส้นเดียวกัน เพราะเราได้เห็นภาพจากอีกแง่มุมหนึ่งที่กลับกันจากเดิม บ่อยครั้งที่เราสังเกตเห็นอะไรดีๆตอนช่วงขากลับที่ขาไปไม่ได้เห็น ครั้งนี้ก็เหมือนกันมีวิวให้ดูเพลินๆทั้งขาไปและขากลับ 😉

Part of the trail was flooded over from recent rains, hence plenty of wild mushrooms!

ช่วงนี้ฝนตกบ่อยทางเลยเฉอะแฉะอยู่บ้างเป็นบางช่วง แถมมีเห็ดป่าชนิดต่างๆโผล่ให้เห็นไปทั่ว

We also got quite a fair share of wildlife spotting on this particular hike!

คราวนี้เดินสบายไม่ต้องห่วงใคร เลยแอบไปส่องเจอสัตว์ป่าอยู่หลายรายการ

And some wildflowers…

แถมที่ขาดไม่ได้คือบรรดาดอกไม้ป่าหลากสี

We made a quick stop at a campsite about half way on the trail.

เดินไปประมาณครึ่งทางมีบริเวณตั้งแคมป์ให้แวะเข้าไปเดินเที่ยวดูได้

We could have gone further, but decided to turn back when the trail got too sloppy. We clocked in at 3.75 miles, which took us a little less than 2 hours. We are totally content and looking forward to be back out on another trail next weekend!

จริงๆจะเดินนานกว่านี้ก็คงได้ แต่ยิ่งเดินลึกทางยิ่งแฉะมาก เลยตัดสินใจเดินกลับ สรุปรวมแล้วเดินกันไป 6 กิโลพอดิบพอดี ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมง ได้เหงื่อกำลังดี เอาไว้อาทิตย์หน้าค่อยกลับไปเดินป่ากันใหม่

Sunday Hike: Practicing Social Isolation on MST

Our Spring Hiking Series continued on despite the dire situation of the ongoing global pandemic. This week, we were given a new set of rules in order to comply with the government’s and CDC’s recommendations on social distancing.

No physical contact.
Keep at least 10 feet apart from each other.
No sharing of food or water.

โปรแกรมเดินป่าฤดูใบไม้ผลิอาทิตย์นี้ยังคงดำเนินไปตามกำหนดการเดิม แม้ว่าตอนนี้สถานการณ์ไวรัสโควิด-19 ดูจะเลวร้ายลงทุกวัน แต่ก็มีกฎใหม่ที่ทุกคนต้องปฏิบัติตามเพื่อให้สอดคล้องกับคำแนะนำของรัฐบาลและศูนย์ควบคุมโรคติดต่อของที่นี่ที่ขอให้ทุกคนเพิ่มระยะห่างทางสังคมเพื่อช่วยชะลอการระบาดของโรคนี้ลง

งดการทักทายที่มีการถูกเนื้อต้องตัวกัน
รักษาระยะห่างจากผู้อื่นอย่างน้อย 10 ฟุต
งดการแชร์อาหารและน้ำดื่ม

Grimly, but still gratefully, we met up at the end of Bayleaf Church Road to start off our hike on this familiar section of the Mountains-to-Sea Trail. Since there were 12 of us, which is more than the mandated number for social gatherings, we were divided up into 2 groups. Each family was sent out a few minutes apart, so that we could a keep proper distance between each other. Otherwise, it was just business as usual! 😅

แม้บรรยากาศจะอึมครึมเล็กน้อย เพราะต่างคนก็ต่างกังวลกับสถานการณ์ปัจจุบัน แต่ทุกคนก็ดีใจที่ได้มาร่วมกิจกรรมกัน เราไปเจอกันที่สุดถนน Bayleaf Church เพื่อออกเดินทางบนเส้นทางเดินป่า Mountains-to-Sea ช่วงนี้ซึ่งเราต่างคุ้นเคยเป็นอย่างดี คุณหัวหน้ากลุ่มต้องแบ่งพวกเราออกเป็นสองกลุ่ม เพราะไปกันทั้งหมด 12 คน ซึ่งเกินกว่าจำนวนที่เค้าแนะนำ (ไม่เกิน 10 คน) แต่ละครอบครัวถูกส่งออกเดินทางทีละบ้าน กรุ๊ปต่อไปต้องทอดเวลาค่อยๆทยอยกันไป เพื่อจะได้รักษาระยะห่างระหว่างกันและกันตามสมควร นอกเหนือไปจากนี้ก็เดินกันตามปรกติ 😅

We were glad to get out of the house. It was yet again another day with perfect hiking weather. Even though the pollen situation has been getting really bad these past few days, we were lucky to get a nice burst of rain just the night before, which helped clear up the air quite a bit. You can see from the pictures above how much pollen accumulation there was in the lake.

ถึงจะมีกฎเกณฑ์ที่แตกต่างไปบ้าง แต่ทุกคนต่างก็ดีใจที่ได้ออกนอกบ้าน วันนั้นอากาศเย็นสบายกำลังดี หลายวันมานี้ระดับละอองเกสรเริ่มจู่โจมค่อนข้างรุนแรง แต่โชคดีที่คืนก่อนฝนตกหนัก เลยช่วยให้อากาศถ่ายเทดีขึ้นเล็กน้อย ถ้าดูในรูปจะเห็นได้ว่าคราบละอองสีเหลืองยังจับเป็นแผ่นให้เห็นเต็มทะเลสาบ

The forest was still beautiful. Nature is still doing its job of keeping everything going as usual. There maybe adjustments we need to make in our current day-to-day, but life does go on. We just need to live with these so-called ‘new normals’ at least for a while.

ป่าไม้ยังคงผลิใบสวยงามตามฤดู ธรรมชาติยังดำเนินต่อไปโดยไม่มีวี่แววว่าจะถูกกระทบกระทั่งแต่อย่างใด ชีวิตเราก็ยังคงดำเนินต่อไปเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะต้องมีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงกันบ้างในชีวิตประจำวัน ได้แต่หวังว่าอีกไม่นานชีวิตจะกลับคืนสู่สภาพปรกติเหมือนเดิม

We finished up our 5.8 mile hike in just about 2 hours. And we’re looking forward to getting back out on the trail next week!

วันนั้นเดินกันไป 5.8 ไมล์ หรือประมาณ 9 กิโลกว่าๆ ใช้เวลาสองชั่วโมงพอดี หวังว่าอาทิตย์หน้าจะได้กลับมาเดินป่ากันอีก

Sunday Hike: Last Winter Hike on MST

The hike this past weekend marked our last hike of the Winter Hiking Series. We started off from the trail head at Red Mill Public Fishing Area, and went on a section of Mountains-to-Sea trail that took us along Falls Lake in Durham. There used to be a sign post here that has since been removed from the last time we were here. We think it got stuck by lightning and turned into char. All that’s left to be seen where the sign once was are some melted rocks and certain substances that got turned into shiny pieces of glass!

วันอาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นการเดินป่าครั้งสุดท้ายของโปรแกรมเดินป่าหน้าหนาวปีนี้ เราไปเจอกันที่ Red Mill Public Fishing Area ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของเส้นทางเดินป่า Mountains-to-Sea จากภูเขาสู่ทะเลช่วงเลียบทะเลสาบ Falls Lake ในเมือง Durham ที่จุดนัดพบตรงนี้เคยมีป้ายบอกทางอยู่ แต่ถูกฟ้าผ่าไปตั้งแต่ที่มากันคราวที่แล้ว คราวนี้เค้าเก็บซากปรักหักพังไปหมดแล้ว เหลือไว้ให้เห็นก็แต่เศษโลหะหลอมละลายกับเศษแก้วมันวาวเป็นหลักฐาน

Starting off with a skull of some sort of animal… 😱

ยังไม่ทันออกเดินทางก็เจอหัวกะโหลกสัตว์ไม่ทราบประเภททิ้งอยู่ข้างทาง 😱

The trail was sloppy at certain spots, especially at the beginning. We ran into a partially submerged foot bridge that was fortunately still crossable.

ช่วงแรกๆทางค่อนข้างจะเฉอะแฉะเล็กน้อย แถมยังไปเจอสะพานขาด แต่ดีที่ยังข้ามได้

The trail gave us plenty of views of the beautiful Falls Lake. It cut through railroad tracks a few times, and came across a creek and a couple of ponds along the way.

นอกจากจะมีวิวทะเลสาบให้เห็นตลอดทางแล้ว ทางยังตัดผ่านบ่อน้ำและข้ามทางรถไฟสองสามครั้ง

Interesting finds along the way include a rusty bicycle, and a remnant of white picket fence…

ระหว่างทางไปเจอซากรถจักรยานขึ้นสนิม กับซากรั้วสีขาวที่เหลืออยู่แค่ที่เห็น

The weather was perfect at 55 degrees. It was hard to believe that we had snow just two days ago. There was still traces of ice along the ground. Though it appears Spring is more than ready to sprung!

อากาศกำลังเย็นสบายอยู่ที่สิบกว่าๆองศาเซลเซียส แทบไม่น่าเชื่อว่าหิมะเพิ่งตกไปเมื่อสองวันก่อน ตามทางยังมีเศษหิมะหลงเหลือไว้ให้เห็น แต่ดอกไม้กลับออกดอกบานสะพรั่งกันแล้ว ตกลงไม่รู้ว่าจะอยู่หน้าหนาวหรือจะเข้าฤดูใบไม้ผลิกันแน่

We clocked in at a little under 6 miles, in a little over 2 hours. Next week we take a break, and then we’ll be back to join the Spring Hiking series. Looking forward to exploring new trails in 2 weeks time!

วันนั้นเดินกันไปเกือบ 6 ไมล์ หรือประมาณสิบกิโล ใช้เวลาสองชั่วโมงกว่าๆ อาทิตย์หน้าเราหยุดพักกันหนึ่งอาทิตย์ แล้วจะกลับมาเดินป่ากันต่อในอาทิตย์ถัดไปกับโปรแกรมเดินป่าฤดูใบไม้ผลิ ได้ยินมาว่าเราจะได้ไปสำรวจป่าที่ใหม่ๆที่ยังไม่เคยไปกันมาก่อน

Saturday Hike: Muddy MST at Falls Lake

Joel got an invitation from our Get Hiking Triangle MeetUp group for an MST hike this past Saturday. It was for a section we had never been on, so we decided to go with that instead of our usual Sunday hike with the Winter Series, which was scheduled to be at Umstead Park this weekend – a trail we have hiked many many times before!

คุณสามีบังเอิญไปเห็นว่าเสาร์นี้กลุ่มคนรักการเดินป่าจาก Get Hiking Triangle MeetUp เค้าจะไปรวมตัวกันที่เส้นทางเดินป่า MST ช่วงที่เรายังไม่เคยไปกัน แถมพอดีว่าโปรแกรมเดินป่าหน้าหนาวอาทิตย์นี้จัดไว้ที่ Umstead Park ซึ่งเราไปเดินกันมาหลายทีแล้ว เลยได้ทีเปลี่ยนแผนกันแบบพอเหมาะพอเจาะ 😉

The hike started at 9 am, early for us, but still we made it to the meeting point just in time. From the parking lot on Highway NC 50 by Falls Lake, we shuttled to our starting point at NC 98 and started our hike back to the car. According to our hike leader, Joe Miller, this is supposedly the longest uninterrupted stretch of the MST along Falls Lake. The weather was quite chilly 🥶in the 30s when we left, but warmed up somewhat as the day progressed.

เค้านัดเจอกัน 9 โมงเช้า เลยต้องแหกขี้ตาตื่นกันเพื่อไปให้ทันตามนัด เราเอารถไปจอดทิ้งไว้ที่ลานจอดรถเลียบไฮเวย์เส้น NC 50 ซึ่งอยู่ติดกับ Falls Lake จากนั้นจึงรวมกองคาราวานกันไปที่จุดเริ่มต้นของเราที่ติดกับไฮเวย์เส้น NC 98 คุณโจ มิลเลอร์ หัวหน้ากลุ่มบอกเราว่าช่วงนี้เป็นเส้นทางเดินป่า MST เลียบ Falls Lake ที่ยาวที่สุดในจำนวนทั้งหมด เช้านั้นอากาศค่อนข้างหนาวเล็กน้อยอยู่ที่ประมาณไม่ถึง 5 องศาเซลเซียสดี 🥶แต่เดินๆไปก็อุ่นขึ้นมาหน่อย

About a mile in, we came across this section of the trail that was completely flooded over by the big storm ⛈just the day before. We had to walk way off course trying to find a good spot to cross. Most of the men in our group just jumped over, but it took quite an effort for a few ladies and I, with our short stumpy legs 😭, before we could manage to cross. Turned out this was just one in many of the tough spots we encountered during the hike! I was glad to confirm that our old hiking boots were indeed waterproof as advertised!

เดินไปประมาณไมล์กว่าๆก็ไปเจอน้ำท่วมทาง เพราะเมื่อวันก่อนแถวนี้เพิ่งเจอพายุลูกใหญ่เข้า ⛈เลยต้องเดินอ้อมกันไปไกลกว่าจะเจอที่ข้ามได้ หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ทั้งหลายกระโดดข้ามกันอย่างง่ายดาย แต่สาวๆอย่างเราๆเผอิญขาสั้น 😭เลยกระโดดไม่พ้น กว่าจะข้ามกันได้ก็ต้องใช้ความพยายามอยู่ไม่น้อย 😆 สรุปว่าตลอดทางยังมีอีกหลายจุดที่เป็นอย่างนี้ ดีว่ารองเท้าบู๊ตของเรากันน้ำได้สมกับคำโฆษณา

Approximately half way in, we stopped to check out an old farm, long since abandoned, along the shore of Falls Lake.

ถึงจุดพักครึ่งทางมีซากโรงนาเก่าแก่ถูกทิ้งร้างอยู่บนฝั่งทะเลสาบให้เดินสำรวจดูกัน

Before the end of the hike, we saw Rollingview Marina from across the shore.

เดินไปอีกหน่อยก่อนสุดทางเจอท่าจอดเรือ Rollingview Marina อยู่ริมฝั่งข้ามฟากทะเลสาบ

The hike turned out to be one of the longest we had done in recent memory, not to mention the hardest! Joel and I had such a hard time, both because of the distance, and also because of how sloppy the trail was. 😓On our regular hikes with the other group, we usually finish first, many times way before the others. But with this group, we struggled to keep up, and lagged so far behind at times they had to stop to let us catch up. I came home with super muddy pants and shoes as my souvenirs! 😆

เดินป่าคราวนี้นับว่าสุดๆทั้งระยะทางที่ไกลแสนไกล และความยากลำบากในการเดิน ด้วยความที่ทางเฉอะแฉะเหลือเกิน ไปทางไหนก็มีแต่โคลน 😓ปรกติเวลาไปเดินกับอีกกลุ่มส่วนใหญ่เราสองคนจะอยู่ข้างหน้าเป็นคนนำ และเสร็จกันก่อนใครๆ แต่มากับกรุ๊ปนี้กลับเดินล้าหลัง บางทีเค้าต้องหยุดคอยให้เราเดินทัน เสร็จสรรพกลับบ้านได้กางเกงกับรองเท้าเปื้อนโคลนติดมาเป็นที่ระลึก 😆

We ended up clocking in at 8 miles even, and it took us over 3 hours! I don’t think I have ever burned that many calories on a single hike! 😆

วันนั้นเดินกันไป 8 ไมล์ หรือประมาณเกือบๆ 13 กิโล ใช้เวลากว่าสามชั่วโมง ได้เผาผลาญแคลอรี่กันไปอย่างเต็มที่ทีเดียว 😆

Sunday Hike: MST at Falls Lake

This Sunday’s Winter Series Hikes took us back to the Mountains-to-Sea trail (MST) at Falls Lake in north Raleigh. The weather was similar to last week’s at around 50 degrees – perfect hiking weather for me! We did a shuttle hike, which means we carpooled and drove to one end of the trail, then hiked back to the other end. The very first time I heard the term, when we started hiking with this group a few years ago, I kept thinking that a shuttle was going to come pick us up and drop us off 😊, but learned (with slight disappointment) at the end that there would be no shuttle… 😆

โปรแกรมเดินป่าหน้าหนาวคราวนี้พาเรากลับไปกันที่เส้นทางเดินป่า Mountains-to-Sea ช่วง Falls Lake ทางตอนเหนือของเมือง Raleigh อากาศประมาณเดียวกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วที่ 50 องศาฟาเรนไฮต์ หรือประมาณ 10 องศาเซลเซียส เย็นสบายกำลังดี อาทิตย์นี้เราเดินป่าแบบที่เค้าเรียกกันว่า shuttle hike ซึ่งก็คือการขับรถไปเริ่มจากจุดนึงแล้วเดินกลับมาที่อีกจุดนึง ตอนเริ่มเดินป่าใหม่ๆได้ยินเค้าบอกอย่างงี้ ไอ้เราก็นึกว่าเออเค้าคงจัดรถตู้มารับเราไปส่ง 😊ก็คอยชะเง้อหารถอยู่นั่น เอ๊ะทำไมไม่มาซักที ปรากฎสุดท้ายเพิ่งมาถึงบางอ้อว่ารถตู้ก็คือรถเราๆท่านๆนี่แหละ อัดกันไปด้วยกัน แล้วขากลับค่อยผลัดกันกลับมาส่ง 😆

We started off at the end of Possum Track Road, then made our way back to Bayleaf Church Road. The trail was very well marked – there were several signs along the way.

เราเริ่มออกเดินกันจากสุดถนน Possum Track Road และเดินกลับมาที่ Bayleaf Church Road ที่นี่เดินไม่หลงแน่ๆเพราะมีป้ายคอยบอกตลอดทาง

It offers numerous views of Falls Lake. And we can spot certain signs that hinted Spring might be here sooner than we expected. 🙄

มีวิวทะเลสาบ Falls Lake ให้เห็นตามทาง และต้นไม้ใบหญ้าเริ่มจะมีสีสันขึ้นมาให้เห็นกันบ้างแล้ว สงสัยฤดูใบไม้ผลิปีนี้จะมาถึงเร็วกว่ากำหนด 🙄

Quite a few rusted debris along the way…

มีซากปรักหักพังให้เห็นอยู่ประปรายตามทาง…

This time, we clocked in at 6.11 miles, and it took us a little over 2 hours.

คราวนี้เดินกันไป 6 ไมล์กว่าๆ หรือประมาณเกือบสิบกิโล ใช้เวลาสองชั่วโมงนิดๆ

Sunday Hike: Mountains-to-Sea Trail at Eno River, Hillsborough

This week’s Sunday Hiking Series took us to another section of the Mountains-to-Sea Trail (MST) in Hillsborough. We started off at the Riverwalk path right behind the parking deck next to Weaver Street Market in downtown Hillsborough.

วันอาทิตย์นี้เราไปลุยกันที่อีกช่วงของเส้นทางเดินป่า Mountains-to-Sea ที่เมือง Hillsborough ซึ่งอยู่ห่างจาก Raleigh ไปทางตะวันตกประมาณ 40 ไมล์ เราเริ่มต้นจากทางเดินที่เรียกกันว่า Riverwalk ซึ่งอยู่ใจกลางเมือง

This took us right underneath the Norfolk Southern Railway pass, along Eno River to the start of the Occoneechee Mountain Loop Trail.

Riverwalk นำเราผ่านใต้ทางรถไฟ Norfolk Southern Railway เลียบไปกับแม่น้ำ Eno River จนไปจรดยังจุดเริ่มต้นของเส้นทางเดินป่าที่มีชื่อว่า Occoneechee Mountain Loop

The last time we were here, there was a lovely Stickwork sculpture by Patrick Dougherty on display on the Riverwalk, but sadly, we saw a sign right where it used to be informing us that the sculpture had been removed just a few months ago. They said that the art piece was expected to last for 2 years, but it did sit there for 3, which was already way longer than expected. Hopefully they will replace it with something – it was truly ‘A Sight to Behold’ as it was aptly named.

คราวที่แล้วที่มาเดินที่ Riverwalk กัน เค้ามีผลงานศิลปะโดย Patrick Dougherty มาตั้งไว้ให้ชม เป็นงานประติมากรรมที่เอากิ่งไม้มาเรียงก่อกันเป็นปราสาทขนาดย่อมๆแต่อลังการสมชื่อกับที่ตั้งไว้ว่า ‘A Sight to Behold’ เสียดายมาคราวนี้ปราสาทไม่อยู่แล้ว มีแต่ป้ายอธิบายว่าเค้าต้องรื้อทิ้งไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อน จริงๆคุณประติมากรตั้งใจไว้ว่าสร้างเสร็จแล้วคงอยู่ได้อย่างมากไม่เกินสองปี แต่เอาเข้าจริงกลับยืนหยัดทนฟ้าฝนมาได้ตั้งสามปีเต็มๆ หวังว่าคราวหน้ามาใหม่จะมีผลงานชิ้นใหม่มาให้ชมกันอีก

It appears that summer may have already arrived here in North Carolina. The heat was intense. We were struggling quite a bit on the steep uphill trail. But the view from the overlook, once we made it up there, was surely rewarding.

ฤดูใบไม้ผลิเพิ่งเริ่มมาได้ไม่นาน แต่อากาศเริ่มร้อนกันซะแล้ว แดดวันนี้เผาผลาญรุนแรงจนแทบจะไต่เขากันไม่ไหวทีเดียว แต่พอตะกายขึ้นไปถึงข้างบนได้ก็มีวิวสวยๆอย่างนี้ให้ชม หายเหนื่อยไปได้หน่อย

We found a couple of really cool painted rocks left discreetly along the trail.

ตามทางมีใครแอบเอาก้อนหินสีสวยมาวางซ่อนไว้ให้ surprise กันเล่น

We ended up clocking 5.12 miles today in perfectly 2 hours, then proceeded to reward ourselves with yummie food from El Restaurante Ixtapa, a tiny Mexican restaurant just up the street from Weaver Street Market.

สรุปวันนี้เดินไป 5.12 ไมล์ (ประมาณ 8 กิโลนิดๆ) ใช้เวลาสองชั่วโมงพอดิบพอดี เดินเสร็จก้อไปเติมพลังกันที่ร้านอาหารเม็กซิกันใกล้ๆ ร้านเล็กๆแต่รสชาติน่าประทับใจเหมือนได้ไปกินที่เม็กซิโกกันจริงๆ